Narzeczona do szaleństwa, czyli Łucja z Lammermooru

Kompozytor: Gaetano Donizetti

Autor libretta: Salvatore Cammarano

Premiera: 26 września 1835, Neapol

Źródło literackie: „Narzeczona z Lammermooru” Waltera Scotta

Źródło: tomerzvulon.com

Prawdopodobnie każdy z nas zna historię Romea i Julii. Dla miłośników tragedii i nieszczęśliwej miłości Cammarano prezentuje podobną historię, a dodanie do niej muzyki skomponowanej przez Donizetti’ego daje naprawdę świetny efekt.

Fabuła opery rozgrywa się w szesnastowiecznej Szkocji. Ród Ashton toczy od lat zażarty spór z rodem Ravenswoodów, z tym że to właśnie Ashtonowie ostatnimi czasy wygrywają, zagarniając swoim wrogom nawet rodzinny zamek. Mimo takiej przewagi ich pozycja jest niepewna, a dla ustabilizowania jej, Henryk Ashton postanawia wydać swoją siostrę Łucję za Lorda Artura Bucklawa.

Życie byłoby zbyt proste, gdyby Łucja tak po prostu zgodziła się na tę propozycję. Scena druga aktu pierwszego ukazuje nam oczekującą na swego wybranka kochankę, z którym spotyka się potajemnie. Towarzyszy jej Alisa, przyjaciółka Łucji, której ta opowiada o swojej wizji – ukazała jej się nieszczęśliwa kochanka, której dusza pozostała na zawsze w strumieniu. Mimo że Alisa próbuje przemówić Łucji do rozsądku, twierdząc, że jest to zły znak, ta spotyka się z Edgarem, który oznajmia jej, iż musi wyjechać do Francji. Kochankowie składają sobie przysięgę.

Taki obrót spraw nie podoba się Henrykowi. Po miesiącach przekonywania siostry, ucieka się do podstępu, aby ta uwierzyła, że Edgar jej już nie kocha – w taki sposób dochodzi do ślubu, na którym (a jakże!) pojawia się sam Edgar, wypominając Łucji niewierność.

Opera jest godna polecenia i zapewnić może niezapomniane wrażenia. Łucja z Lammermooru zyskała dotąd opinię niebanalnej, a aria II dolce suono (której fragment został użyty w filmie Piąty Element) uznawana jest za najtrudniejszą arię koloraturową – nie tylko pod względem technicznym, ale również pod względem gry aktorskiej.

Marta Jakubowska